25 JAAR AUTOBEDRIJF A.J. VAN RUMPT

Onder het motto "Niet zeuren, maar werken en doorgaan!" is Adrie van Rumpt er in de afgelopen 25 jaar in geslaagd om, beginnend met vrijwel niets, een bedrijf op te bouwen dat minstens zo betrouwbaar is als het automerk dat het vertegenwoordigt.

Toen Adrie aan z'n vader vertelde dat hij voor zichzelf wilde gaan beginnen zag Vader Van Rumpt dat absoluut niet zitten. Uiteindelijk is het er toch van gekomen en Adrie kreeg de beschikking over de ruimte tussen de twee laatste spanten van de achterste loods van vaders loonbedrijf.

Met behulp van een viertal "bokjes" kon worden begonnen met het doorsmeren olie verversen. Het was een hele toer om een automobiel met de krik op op z'n plaats te krijgen, maar het werkte!

De eerste auto die Adrie verhandelde was een oud vrachtwagentje. Koper was de "Molenaar", een bekend Stadtenaar.

Hoewel de familie de handel in auto's helemaal niet zag zitten en men zelfs Adrie's faillissement voorspelde, bleek het allemaal toch beter te gaan dan men verwachtte en had men er uiteindelijk vrede mee.

Naarmate de zaken beter gingen, groeide de behoefte aan uitbreiding van de werkruimte en zo werd Vader Van Rumpt uit de loods verdreven.

Adrie manifesteerde zich duidelijk als "leider", zowel in de familie als in het bedrijf. Zijn slogan was toen en is nu nog altijd: "alles moet in één keer goed zijn." En hoewel een mens het meest leert van de fouten die hij maakt, mocht men Adrie daar in elk geval niets van laten merken

Het viel overigens voor BMW, destijds vertegenwoordigd in de persoon van de heer Buijs van ALIMPO, niet mee om Adrie ertoe te bewegen om op Goeree‑Overflakkee BMW's te gaan verkopen.

Steeds opnieuw zegde Adrie vriendelijk glimlachend toe er eens over te denken, en daar liet hij het dan bij.

Toen er uiteindelijk overeenstemming was bereikt brak er zowel voor Adrie als voor zijn naaste familie een enerverende tijd aan.

Veel van de zakelijke beslommeringen werden besproken in het ouderlijk huis, waar Adrie toen nog vertoefde.

Iedere nieuwe klant betekende weer een vriend erbij, hoewel daar misschien een enkele uitzondering op was.....

Er was namelijk op het dorp een hoofdonderwijzer, die toe was aan een automobiel. Hij vroeg aan Adrie of deze hem wilde adviseren en dat wilde Adrie uiteraard wel. Maar wat wil het geval, na een dag of wat komt de man, geheel ontdaan, langs met de boodschap dat hij had gehoord dat Adrie er iets mee wilde verdienen en zo had hij het blijkbaar niet bedoeld. Overigens heeft de man later toch een BMW aangeschaft.

Met de komst van het BMW‑dealerschap brak een roerige periode aan. Hoewel er voor die tijd niet bepaald van rust kon worden gesproken (het was altijd al "aanpoten" in het loonbedrijf van Pa Van Rumpt) werd het nu allemaal wel erg onstuimig.

Het was bijvoorbeeld heel normaal om drie tot vier keer per dag met z'n tweeën naar de Parkstraat in Den Haag te snellen om auto's op te halen. Heen was het altijd met het gas op de plank om via allerlei sluipwegen zo snel mogelijk in Den Haag te komen.

Met de "gekruiste" cheque in de hand ging de één naar de kas, toen al bemand door de heer Selhorst, terwijl de ander op zoek ging naar de auto. Nadat de nieuwe BMW was gecontroleerd moest de terugreis worden aanvaard. Het was dan altijd een hele kunst om weer in de Parkstraat te komen. Bijna altijd reed Adrie voorop met een ingereden BMW, de nieuwe auto steeds verder achter zich latend. Hij was dan al weer lang en breed aan het werk als de nieuwe auto op Stad arriveerde.

Dat het met de inkomsten in die tijd wel goed moet hebben gezeten bewijst de volgende anekdote.

Op een gegeven moment werd tijdens de schoonmaak thuis de klok eens flink onderhanden genomen. Tot grote verbazing van moeder Van Rumpt zaten in de klok enige briefjes van duizend gulden verborgen, die, zoals naderhand onder grote hilariteit bleek, tot het bedrijfskapitaal van Adrie's autobedrijf behoorden en tot dan toe niet gemist waren. Iets dat in het huidige bedrijf niet meer zo gemakkelijk zou gebeuren.

Vertegenwoordigers hadden het ook niet altijd even gemakkelijk bij Adrie. Toen er op een gegeven moment weer zo'n lastig figuur voor hem stond met de vraag of "de baas te spreken was", keek Adrie verbaasd om zich heen en zei met een uitgestreken gezicht dat "hij" de baas niet zag. Hoewel misschien niet de juiste manier van handelen was, had iedereen er toch wel plezier om.

Het begon voor Adrie pas echt spannend te worden toen er een BMW LS verkocht werd aan jonge dame uit het naburige Den Bommel.

Het was opvallend om te zien hoe de "baas" zich steeds meer zelf ging bemoeien met het verlenen van service als het autootje 's‑ morgens niet wilde starten of bij andere mankementen. In eerste instantie leek het er op dat het ging om een wel zeer bijzondere uitvoering van de LS, doch later bleek dat de belangstelling voornamelijk de eigenaresse gold. Dat deze prille serviceverlening later heeft geleid tot een langdurig contract, zal niemand verbazen.

Buiten deze liefhebberij (en BMW) is Adrie ook altijd een zeer actief motorcrosser geweest. Hij heeft deelgenomen aan diverse crosswedstrijden en betrouwbaarheidsritten. Nadat hij echter samen met zijn broer in een zijspancombinatie ergens in de Achterhoek tegen een boom is geknald,is hij het op dat gebied wat rustiger aan gaan doen. Toch heeft hij zijn enthousiasme voor deze sport overgebracht op zijn kinderen, Jacqueline en Kees‑Jan.

Kees‑Jan heeft kort geleden zijn eerste cross gereden in Herkingen en heeft hiermee een begin gemaakt met de voortzetting van een familietraditie. Wellicht zal BMW nog volgen.